تحریک الکتریکی عمقی مغز روشی است که به کمک آن می توان نواحی عمقی مغز را تحریک کرد و به دو صورت تهاجمی و غیرتهاجمی انجام می شود. در تحریک عمقی مغز با رویکرد تهاجمی، برای دست یابی به عمق مورد نظر تحریک، الکترودها توسط عمل جراحی در داخل مغز کاشته می شود. از شایع ترین عوارض این روش می توان به خون ریزی داخل جمجمه اشاره کرد. یکی از تکنیک های جای گزین، استفاده از تحریک عمقی مغز با رویکرد غیرتهاجمی به روش تداخل زمانی است. در تحریک تداخل زمانی، تداخل سازنده ی دو میدان الکتریکی ایجاد شده توسط دو جریان سینوسی فرکانس بالا، باعث تقویت شدن تحریک در عمق مشخصی از مغز می شود. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل کیفی و کمی­ اثر تحریک تداخل زمانی روی قشر حرکتی اولیه ی مغز رت است. بدین منظور از یک دستگاه تحریک کننده ی 4 کاناله استفاده شده است. نحوه ی انجام آزمایش به این صورت بوده که پس از بی هوشی رت با ماده ی اورتان، تحریک به صورت فراجمجمه­ای توسط پیچ اتصال الکترود که روی جمجمه قرار گرفته اعمال شده و نتایج آن به صورت کیفی و کمی در حوزه ی زمان، فرکانس و مکان ارزیابی شده است. برای کمی سازی نتایج از یک سنسور شتاب­سنج سه محوره برای ثبت حرکات دست راست استفاده شده است. نتایج نشان داده که به ازای تغییر در پارامترهای تحریک (شدت جریان تحریک، اختلاف فرکانس و نسبت جریان های دو الکترود) ناحیه ی تحریک در داخل دو نیم کره ی مغز و به دنبال آن دامنه ی حرکت ایجاد شده در دست راست تغییر کرده است. هم چنین ارتباط میان اختلاف فرکانس تحریک زوج الکترود با دامنه ی حرکت ایجاد شده در دست راست با استفاده از یک رگرسور چندجمله ای مرتبه ی 3 مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.

نحوه پردازش اطلاعات در قشر اولیه حس تماس (SI) به درستی معلوم نیست. در SI ناحیه 3b عمدتا با هسته VPL تالاموس (حاوی اطلاعات حس دقیق) و ناحیه 2 هم با هسته VPL و هم با هسته PoM تالاموس (حاوی اطلاعات مربوط به حس درد) مرتبط می باشند. در این پژوهش برای روشن نمودن مسیر پردازش اطلاعات لمس دقیق و حس درد ارتباطات قشری- قشری نواحی مختلف SI با استفاده از ردیاب های عصبی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این آزمایشات نشان داد که ناحیه 3b تنها با سایر نواحی SI و با کورتکس ثانویه حس تماس (SII) ارتباط دارد در حالیکه ناحیه 2 نه تنها با سایر نواحی SI و SII بلکه با کورتکس حرکتی )ناحیه (4 و کورتکس ارتباطی )ناحیه (5a نیز مرتبط است. با توجه به اطلاعات موجود در مورد ارتباطات تالاموسی- قشری نواحی 3b و 2 و همچنین ویژگی های پاسخی متفاوت نورون های این نواحی به نظر می رسد ناحیه 3b عمدتا مسوول پردازش اطلاعات لمس دقیق و ناحیه 2 مسوول هماهنگی حسی- حرکتی و همگرایی مودالیته های مختلف حسی می باشند.

یکی از موضوعاتی که هنوز به طور کامل و دقیق شناخته نشده است و سئوالات بسیاری در مورد آن وجود دارند، فرایند برنامه ریزی حرکتی است. نتایج تحقیقاتی که با استفاده از روش پیش نشانه کردن پارامتر انجام شده اند، مبین ارتباط بین زمان واکنش(RT)، تعداد و نوع پارامترهای پیش نشانه شده هستند. ولی در خصوص تفاوت اثر پیش نشانه پارامترهای گوناگون بر RT، توضیحات متفاوتی وجود دارد. تحقیق حاضر، به منظور آزمون این فرضیه انجام شد که RT، تابع میزان همپوشی بازنمایهای نورونی عضلات در قشر حرکتی مغز است. یک طرح تحقیقاتی سه عاملی آمیخته، روی 16 دانشجوی داوطلب (8 مرد و8 زن(، غیرورزشکار راست دست در دامنه سنی 20 تا 25 ساله اجرا شد. آزمودنیها پنج جلسه در روزهای متوالی، مجموعا 2400 کوشش (هر جلسه 4 دسته 120 کوششی) را با وضعیتهای دارای میزان همپوشی متفاوت، روی دستگاه پیش نشانه کردن پارامتر انجام دادند. تمرین مورد نظر به تولید نیروی ایزومتریکی معین (3 یا 6 کیلوگرم) به سمت داخل یا خارج، با اندام فوقانی راست یا چپ با حداکثر سرعت و دقت ممکن پس از ارایه پیش نشانه ها و محرک نیاز داشت. زمان واکنش آزمودنیها در سطوح متفاوت متغیر مستقل، با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس سه عاملی (میزان همپوشی × جنس× جلسه) و با سنجشهای مکرر دو عامل (میزان همپوشی و جلسه) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادند که در این تکلیف، RT تابعی از میزان همپوشی بازنمایهای عضلانی در قشر حرکتی بود (P<0.05). این یافته ها، با نظریه تجمع سلولی قشر در مورد برنامه ریزی حرکتی (ویکنز و همکارانش، (1994 همخوانی داشتند. اثر اصلی جنس بر RT معنادار نبود (P>0.05)، ولی اثر متقابل میزان همپوشی و جنس، همچنین اثر اصلی جلسه معنادار بود ((P<0.05. نتایج با استفاده از نظریه تجمع سلولی قشر، مورد بحث قرار گرفتند.

زمینه و هدف: تحریک مستقیم الکتریکی فراجمجمه ای مغز به عنوان یکی از تکنیک های غیرتهاجمی مغز، برای درمان اختلالات نورولوژیک و روان پزشکی کاربرد دارد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تحریک جریان مستقیم الکتریکی فراجمجمه ای در قشر حرکتی اولیه بر سرعت انتقال بین دستی کودکان دارای اختلال یادگیری در شرایط یادگیری آشکار و پنهان بود. روش بررسی: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را کودکان دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به کلینیک ناحیهٔ یک آموزش وپرورش یزد به تعداد 220 دانش آموز تشکیل دادند. نمونهٔ آماری، سی کودک در دو گروه پانزده نفرهٔ مداخلهٔ یادگیری آشکار و گواه یادگیری آشکار و سی کودک در دو گروه پانزده نفرهٔ مداخلهٔ یادگیری پنهان و گواه یادگیری پنهان قرار گرفتند. قبل از انجام مداخله، نرم افزار تکلیف زمان عکس العمل متوالی (نیستن و بولمر، 1987) و پرسش نامهٔ دست برتری ادینبورگ (اولدفیلد، 1971) برای افراد اجرا شد. سپس آزمودنی های گروه مداخله در ده جلسهٔ روزانهٔ مداوم، درمان تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز 1٫5میلی آمپری را به مدت بیست دقیقه دریافت کردند. در ادامه از کودکان مجدد تکلیف زمان عکس العمل متوالی گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون تی همبسته در سطح معنا داری 0٫05 ازطریق نرم افزار SPSS نسخهٔ 18 انجام شد. یافته ها: نتایج برای سرعت انتقال بین دستی دست چپ کودکان دارای اختلال یادگیری نشان داد، اثر اصلی بلوک و اثر اصلی نوع یادگیری معنا دار بود (0٫001p). نتایج برای سرعت انتقال بین دستی دست راست کودکان دارای اختلال یادگیری نشان داد، اثرات اصلی بلوک و تحریک مغزی و اثر تعاملی بلوک و نوع یادگیری معنا دار بود (0٫001p). نتیجه گیری: براساس نتایج، تحریک جریان مستقیم الکتریکی فراجمجمه ای در قشر حرکتی اولیه سرعت انتقال بین دستی کودکان دارای اختلال یادگیری را در شرایط یادگیری آشکار و پنهان بهبود می بخشد؛ ازاین رو می توان از این درمان در کنار سایر روش های درمانی در کودکان اختلال یادگیری استفاده کرد.

امروزه ثابت شده است که هورمونهای تیروئیدی (T3,T4) در روند تشکیل و بلوغ سلولی دستگاه عصبی مرکزی پستانداران نقش مهمی ایفا می نماید. بنابراین کاهش ید مادری و اختلال در سنتز این هورمونها ممکن است در زمان جنینی و پس از تولد بر روند تکامل سیستم عصبی تاثیر بگذارد. برای بررسی این موضوع گروهی از رت های ماده از نژاد ویستار با استفاده از پروپیل تیواورسیل نیروئیدکتومی شیمیایی شده و پس از آمیزش روز صفر حاملگی در آنان مشخص گردید. سپس مغز جنینهای روز چهاردهم و بعد از آن نوزاد تا روز بیستم پس از تولد و در بعضی دیگر نمونه ها در مرحله بلوغ سیستم عصبی (سن 5/2ماهگی) با استفاده از روشهای معمول بافت شناسی مورد تثبیت، آماده سازی و رنگ آمیزی قرار گرفت . مشابه این روش برای گروه دیگری از رت های سالم نیز بعنوان گروه کنترل اجرا گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تغییرات مشخصی در لایه های قشری مربوط به مخچه نمونه های تجربی نسبت به کنترل به چشم می خورد. از جمله این تغییرات کاهش معنی دار سلولهای پورکنژ قشر مخچه بود که در گروه تجربی مورد مشاهده قرار گرفت. علاوه بر این نحوه توزیع و آرایش این سلولها در گروه تجربی به شکل مشخصی به هم خورده بود. همچنین سلولهای لایه گرانولار خارجی گروه تجربی تا پس از تولد و حتی تا زمان بلوغ باقی مانده بود در حالیکه در نمونه های پس از تولد مربوط به گروه کنترل چنین موردی مشاهده نگردید. بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که هیپوتیروئیدی مادری می تواند تکامل سیستم عصبی جنین را به گونه ای تحت تاثیر قرار دهد که به نارسانایی تکامل مغزی در زادگان آنها منتهی شود.

هدف: بررسی آثار هیپوتیروئیدی مادری بر تکامل سیستم عصبی مرکزی در جنین و تغییرات تکاملی قشر مغز و مخچهمواد و روشها: تعداد 40 سر رت ماده، نژاد Wistar با میانگین وزن و انحراف معیار (gr) 159.36+17.07انتخاب و سپس به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی با استفاده از داروی پروپیل تیواوراسیل (قرصهای 50 میلی گرمی ساخت کارخانه Herbrand آلمان( به میزان 0.05 درصد در آب آشامیدنی تیروئید کتومی شیمیایی شدند و گروه کنترل آب آشامیدنی معمولی دریافت کردند.یافته ها: بنابر نتایج حاصل افزایش میزان سقط و جذب جنین و مرده زایی در گروه آزمایش قابل مشاهده است. همچنین کاهش وزن بدن و وزن مغز و (CR) Crown-Ramp در جنینها دیده می شود. تغییرات مشخص در ضخامت و طبقات سلولی مخ قشر مخ و اغلب در لایه Plexiform مخ دیده می شود. ضخامت پالیوم در جنین با مادران هیپوتیروئیدی در روزهای 14-16 جنینی، اختلاف معنی داری با گروه کنترل نشان می دهد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق به نظر می رسد که هیپوتیروئیدی مادری عاملی برای کاهش تعداد جنینها و همچنین ناپایداری بارداری و افزایش میزان سقط و جذب جنین می باشد. همچنین به نظر می رسد که هورمون های تیروئیدی نقش مهمی در تکامل نورونی مهره داران ایفا می کنند تا آنجا که تکامل سیستم عصبی مرکزی وابسته به وجود این هورمونها است.

مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر تحریک الکتریکی مستقیم مغز از قشر بینایی و حرکتی بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال انجام گرفت. در این مطالعه نیمه تجربی با طرح تحقیق اندازه گیری تکراری، 45 دانشجوی دختر مبتدی در پرتاب آزاد بسکتبال به صورت هدفمند انتخاب شدند، و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری تمرینات تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی، تحریک الکتریکی مغز از قشر بینایی و تحریک ساختگی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پیش آزمون به اجرای 15 پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. مرحله مداخله در شش روز متوالی انجام گرفت که در هر روز ابتدا تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (آندC3 وکاتدFp2)، قشر بینایی (آندOz وکاتدCz) و تحریک ساختگی انجام می گرفت و سپس شرکت کنندگان به اجرای 15 پرتاب آزاد بسکتبال می پرداختند. در آخرین جلسه پس آزمون اجرا شد. یک هفته و 21 روز بعد از مرحله پس آزمون، به ترتیب مرحله یادداری کوتاه مدت و بلندمدت انجام گرفت. داده ها به روش تحلیل واریانس مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (547/0= η 2، 0001/0=sig، 908/16=F) و قشر بینایی (346/0= η 2، 001/0=sig، 410/7=F) موجب بهبود پرتاب آزاد بسکتبال شد. دیگر نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی در مقایسه با قشر بینایی موجب بهبود بهتر پرتاب آزاد بسکتبال شد (05/0 p <). به طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم جمجمه ای از قشر حرکتی در موارد مقتضیات زمانی می تواند به عنوان روش تمرینی جدید در کنار تمرین بدنی در بهبود بهتر مهارت پرتاب آزاد بسکتبال موثر باشد.